Nowe życie. Prolog.

"Kiedy zasypiam nachyl się

nade mną

odmuchaj z księżyca

zasłaniaj rękami przed złem…"

~ Ks. Twardowski ~

Prolog.

Szłam ulicą, gdy  nagle usłyszałam dobiegające za mną głosy krzyków. W moją stronę jechał rozpędzony samochód. Za kierownicą siedział mężczyzna, który nie mógł zapanować nad kierownicą. Działo się to tak szybko, że nie zdążyłam zauważyć jaki był to samochód, ani jak wyglądał. Nagle przy mnie jakby się zmaterializował młody mężczyzna w białym stroju. Przytulił mnie od tyłu i nagle staliśmy po drugiej stronie ulicy. Samochód uderzył w latarnie, która pod wpływem uderzenia upadła na ziemię, a samochód pojechał na średniej wysokości murek i tam się zatrzymał. Rozejrzałam się za swoim wybawcą, ale go już nie było. Usłyszałam tylko świst, przypominający głos, który mówił: "Jestem tuż obok, ale w ukryciu, zobaczymy się jeszcze." Pomyślałam, że to głupie, ale wydawało mi się że mógł być to mój anioł stróż. Po części się nie myliłam, ale nie do końca. Tego dnia otrzymałam nowe życie, które postanowiłam wykorzystać tak, aby go nigdy nie żałować. Chciałam, zmienić wszystko, całe moje życie. Znaleźć jego sens i odnaleźć swoje powołanie.

Jednak los, sam mi go podsunął. Dał mi nowe życie, ale także dary, o których się dowiedziałam później. Nowy kierunek i wszystko co się z nim wiązało.